eDNA onderzoek naar muskusratten genomineerd voor waterinnovatieprijs
Het gezamenlijk project van de waterschappen om door middel van een apparaat DNA van muskus- en beverratten op te sporen in het water is genomineerd voor de Waterinnovatieprijs. Radio 1 en het NOS journaal maakten er een reportage over.
Twaalf innovaties zijn nog in de race voor de prijzen die 2 december worden uitgereikt op Waterinnovatiefestival. Stem dus vooral!
Samen met de UvA en het wetterskip Fryslân zonden we een apparaat in dat het mogelijk maakt om environmentalDNA (eDNA) van muskusratten op te sporen. Met eDNA kan de aanwezigheid van muskus- en beverratten in waterlopen worden aangetoond. Zij verliezen DNA in hun omgeving door bijvoorbeeld losgelaten huidcellen en dode darmcellen in hun poep. Een door de UvA ontwikkelde autosampler in opdracht van de waterschappen neemt vanaf een boot monsters uit het water die onderzocht worden op de aanwezigheid van eDNA. Hierdoor kunnen we grote gebieden routinematig controleren op aanwezigheid van deze exoten.
Stem op ons voor de publieksprijs
De autosampler is genomineerd voor de Waterinnovatieprijs, in de categorie Waterschap van de Toekomst. Naast de waterinnovatieprijs maken we ook kans op de publieksprijs. En daar kan door heel Nederland voor gestemd worden! Ook enthousiast? Stem dan vooral op ons!
Over e-DNA detectie
eDNA is een project van de gezamenlijke waterschappen en is bedoeld om te onderzoeken wat dit kan betekenen in de bestrijding van muskus- en beverratten. Ons Muskusrattenbeheer, een samenwerking tussen zes waterschappen in West- en Midden-Nederland met ons waterschap als uitvoerder, stond aan de wieg van het eDNA. Teamleider Coos Ootes stapte met het idee naar de UvA; dit was de start van het project eDNA.
Het eDNA-project zit momenteel in de testfase, er worden monsters genomen in de kop van Noord- Holland -waar wij vanuit het samenwerkingsverband de muskusratten bestrijden- en bij het Wetterskip Fryslan. Het lijkt een veelbelovende aanvulling op het speurwerk van de bestrijders. De methode is erg gevoelig en specifiek en kan wanneer er geen (duidelijke) visuele sporen zichtbaar zijn, toch de aanwezigheid van de dieren aantonen. Hierdoor kunnen we de tijd die nodig is om te speuren verkorten en meer tijd steken in het vangen. Uiteindelijk doel is dat met behulp van onder andere deze methode de huidige populatie muskus- en beverratten uit Nederland verdwijnt. Ook kunnen we met deze methode monitoren of gebieden opnieuw gekoloniseerd worden door muskus- of beverratten.
